อย่าชินกับการได้รับ..จนชา

1. ความกลัดกลุ้มแก้ไขปัญหาของเมื่อวานไม่ได้ แต่ความกลัดกลุ้มทำให้ความสุขของวันนี้หายไป จงอยู่กับปัจจุบัน

2. ขึ้นชื่อว่าบุพเพ ฯ มันย่อมมาเองโดยธรรมชาติ ยื้อแย่งไปก็ไม่อาจรั้ง หัวใจมีเพียงดวงเดียว อย่ายัดเหยียดอะไรใส่ลงมากเกินไป มากไปใจแตกสลาย

3. ฝนยังมีวันหยุดตก ลมยังมีช่วงหยุดพัด ไม่มีชีวิตใครที่ซวยไปตลอดชาติ เมื่อยืนหยัดที่จะสู้ย่อมมีวันชนะ

4. ความดีเหมือนดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมในตัว ไม่ต้องโพนทะนาให้ใครรู้ กลิ่นหอมของมันย่อมส่งกลิ่นโดยธรรมชาติ

5. คนสองคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน กินดีอยู่ดี มีอาภรณ์ดี ๆ สวมใส่ก็มิสู้คนสองคนเข้าใจกัน เหนื่อยจากงานไม่เหนื่อย เหนื่อยจากใจนั้นเหนื่อยที่สุด เมื่อชายหนุ่มยิ้ม หญิงคนหนึ่งจะสุขใจ เมื่อหญิงสาวยิ้ม ทั้งครอบครัวจะสุขใจ

6. รู้หมด ไม่จำเป็นต้องพูดหมด เพราะเรื่องบางเรื่อง พูดหมด ใช่ว่าจะจบลงด้วยดี

7. เหลือทางรอดให้คนอื่นลง วันหน้าปะพบจะคบหาได้สนิทใจ พูดสิ่งใด ทำสิ่งใด เหลือน้ำใจให้ใครเขาบ้าง อย่าเอ่ยวาจาตัดขาดสิ้นเยื่อใย เพราะความจริงนั้น ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จบแล้วจบเลย

8. คนบางคน เพราะความอยากเอาใจ จึงระบายความลับของคนอื่นให้เราฟัง อย่าดีใจว่าเขาซื่อสัตย์กับเราจนเอาความลับคนอื่นมาเล่าให้เราฟัง อย่าโง่จนเลิกคบคนที่ถูกนินทา จำไว้นะ คนที่นินทาคนอื่นให้เราฟังได้ สักวันเราจะเป็นประเด็นที่เขาเอาไปนินทา

9. จงเลือกที่จะเป็นคนดี ไม่ใช่เพราะอ่อนแอ แต่เพราะรู้ว่ากฎแห่งกรรมนั้นมีจริง สักวันกงล้อแห่งกรรมจะเวียนกลับมาที่ตัวเองอีกครั้ง จงเลือกที่จะเป็นคนใจกว้าง ไม่ใช่เพราะขี้ขลาด แต่เป็นเพราะรู้ว่าเมื่อใดที่เปิดทางให้คนอื่น สักวันหนึ่งเมื่อจนตรอกคนอื่นก็จะเปิดทางให้กับเรา

10. หลายครั้งที่เราหวังว่าคนอื่นจะดีกับเรา แรกเริ่ม คนส่วนมากจะสำนึกขอบคุณ แต่พอนานวัน จะเห็นเป็นเรื่องปกติ เมื่อใดที่เห็นคนอื่นทำดีต่อตนเป็นเรื่องปกติ เมื่อนั้นจะเห็นเป็นเรื่องธรรมดา หากวันหนึ่งคนที่ทำดีด้วยไม่ได้ทำเหมือนเดิม เราจะโกรธแค้น อันที่จริง ไม่ได้เป็นเพราะคนอื่นดีไม่พอ แต่เป็นเพราะเราต้องการมากกว่าเดิม ได้จนเคยชิน ชินจนลืมสำนึกคุณ

อ้างอิง : นุสนธิ์บุคส์